KADİR HIDIR
Yayınlama:19.11.2024 09:24,
Güncelleme:19 Kasım 2024 09:24
ÇOCUKLAR BÜYÜSÜN GAYRI
Vay arkadaş, köşe yazısını hazırlamak için oturduğum günün erken saatinde yine efkarlandım; aklıma eskiler geldi. Öyle çok maziye gitmiyorum, hemen 20 yıl öncesi herkesin de hatırlayacağı mevzular… Haziran ortaları yaklaşır, eğitim-öğretim dönemi biter, yani okullar tatil olur. Şimdiki çocuklar gibi 90 gün evde elense yat ya da deniz kenarında tatil! Hayal bile edilemez.
Babası memur, çevresi geniş, eşi dostu çok olan ailelerin çocukları terzi, berber gibi temiz iş yerlerinde çırak; kimi kimsesi olmayan ailelerin çocukları ise ya sanayide kir pas içinde ya ayakkabı boyacısı ya da el arabacılığı yapardı. Köyde bağı bahçesi olanlar tarlada ırgat, ahırda hayvanı olan çocuklar ise dağ bayır çobanlık yapardı.
Şimdi bakıyorum, kocaman babayiğit 16 yaşında, maşallah, 1.80 boy var, taşı sıksa suyunu çıkarır hâlâ öğrenci, hâlâ çocuk; hem de yılın 12 ayı! Biz okul açık olan günlerde öğrenciydik; üzerimizde temiz kıyafet varsa çocuk, geri kalan günlerde hafta sonu dâhil yaz aylarında ırgat, çırak, hamal ya da ayakkabı boyacısıydık.
Bu etiketler 8-12 yaş aralığında bize vurulurdu. Bugünün çocukları olan 15 yaşlarına geldiğimizde biz sanayide, inşaatta, çırak olduğumuz her işte artık usta oluyorduk. Mevzuyu herkesin anladığı inancıyla şöyle devam ediyorum:
Yatarak büyüyen bugünün çocukları, belki biraz ağır olacak ama, yarının asalakları olacak. Lütfen evlatlarınıza hayatın, çıtkırıldım insanlara karşı acımasızlığının sonuçlarını anlatın. Ekonomik durumunuz iyi olabilir. Çocuğunuzun eve bir gelir sağlamasına ihtiyaç duymayabilirsiniz.
Bugün Türkiye genelinde devlet ihaleleri alan iş insanları var; Türkiye’nin sayılı matematikçilerinden olan var; ticarette, bürokraside, siyasette kendini ispatlamış değerlerimiz var. O çocuklar benim arkadaşlarımdı ve ailelerinin de bu kişilerden ekonomik bir beklentisi yoktu.
Biz sokaklarda kola tenekesi toplayıp hurdacıya satan ve ortak futbol topu alan çocuklardık. Televizyonlarda sık sık karşımıza çıkan “sonu gelen zanaatlar” haberleri de bu yüzden. Psikolog kapılarında sıra bekleyen aileler de bu yüzden; ekonomik sıkıntılarda cinnet geçirip ailesini katledenler de bu yüzden.
Konuşacağım o kadar çok şey var ki bu mevzuyla alakalı, ama ben şunu söyleyeyim: Çocuklarımıza denetimli serbestlik formülünü uygulamalıyız. Kötü ahlak sahibi olmayacağı, zarar gelmeyecek, kaliteli insanların yanında çalışmalarına vesile olarak hayatı öğrenmelerine yardımcı olmak en asli görevimizdir. Devir kötü, gözünüz evlatlarınızın üzerinde olsun.
Kalın sağlıcakla.
Köşe Yazarı Mehmet SIĞIRCI
