Kıvanç Haldız
Yayınlama:17.11.2024 23:22,
Güncelleme:17 Kasım 2024 23:22
Merhabalar değerli okur dostlarım, kucak dolusu sevgiler her birinize…
Bazen çok şey söyleyip çok şey yazmak istiyorum. Fakat yukarısı bıyık aşağısı sakal misali kocaman bir yutkunmayla bastırıyorum ruhumun fırtınalarını. Görmeyen gözleri gördürmek , duymayan kulakları duydurmak, anlamayana bin kez anlatmak na mümkün. Kimileri vur patlasın çal oynasın sefasında, kimileri yokluğun yoksulluğun, kimsesizliğin cefasında. Kuşakların, şehirlerin, köylerin, ailenin, arkadaşların arasındaki uçurum dipsizleşti. Zirvede sefa süren dipteki acıdan sefaletten bihaber. İnsan olarak bile bu gidişat hiçbir adil vicdan sahibinin yüreğinin kaldıracağı yük değil.
Ya kimliğimiz?
Ya törelerimiz?
Ya inancımız?
Ya insan olma vasfımız? Hangi birini yok saydık da bu hale geldik. Elbette ki hepsini yavaş yavaş, azar azar yok saydık. İlk yanlışlarda kimsenin sesi çıkmayınca, üç maymunu oynamayı, beni sokmayan yılan bin yaşasın demeyi alışkanlık edinince yanlış yapan, yanlış yola sapan hem utanmayı unuttu, hem cesaretlenip daha fazla cüretkar ve azgın oldu.
Kökten tepeye yavaş yavaş ama gümbür gümbür çürüdük, yozlaştık. En güzel meziyetlerimizin, cesaretle yanlışa demelerimizin, ailedeki saygın disiplinin, nezaketimizin, mertliğimizin, sevdalarımızın neredeyse sonuna geldik.
Ne yuvalarımız eski tadında, eski saygın düzeninde, ne çocuklar çocuk, ne büyükler büyük… Ne bir tencerede yemek pişiyor, ne ailecek oturulup ağız tadıyla o yemek yeniyor. Bir tarafta bolluktan tatminsiz insanlar, bir yanda sıcacık dumanı üstünde bir somun ekmeği düşleyenler. Kantar ne duyarsızlığı, adaletsizliği tartabiliyor ne de sefaleti, derme çatma hayatların acılarını… Dümensiz bir gemide girdaba doğru sürükleniyoruz. Farkında olmadığımız aslında hepimizin aynı gemide oluşu.
Herkes yavan, samimiyetsizliğin maskesiyle yapılan sohbetlerde şikayet ediyor. Ediyor etmesine de değiştirmek için hiçbir şey yapmıyor. Fikirler konuşulduğunda güç oluşturmuyor, eyleme dönüşmüyorsa fikrin sahibi de fikride ölüdür.
Çocuğumu seviyorum. Nasıl seviyorsun? Saldım çayıra mevlam kayıra mı? Maddi imkanları sunmak sevmenin göstergesi olamaz. Çocuğunun ne kadar ahlak, vicdan, adalet duygusu, insani meziyetlerle ruhunu zenginleştirdin.
Vatanımı seviyorum. Nasıl seviyorsun? Yerlere çöp atarak, suları, havayı kirleterek, ormanları yakarak, işini iyi yapmayarak, her şeye hile katarak, çalışmadan üretmeden ,seçtiğini hakkaniyetle yönetmeden nasıl vatan sevgisidir bu?
Çok uzar bu konu kısaca ne sevmeyi ne sevmenin manasını biliyoruz. İçi boş, bomboş kelimelerle kurduğumuz sahte cümlelere hiç birimiz inanmıyorken mış gibi yapmak yerine gerçekleri söylesek daha etik olurdu. Yalanla yaşamanın sonu yok oluşa gider. Kimseye değişme şansı vermez.
Bir de arkasına sığındığımız o kalkan yok mu? Zaman değişti. Zaman nedir ki? O kendi halinde geçip gider ve insanoğlu kendi yaptıklarının ya ceremesini çeker ya semeresini alır. Kimse zamanı suçlamasın, zaman geçerken yapılan yanlışlara ne kadar dur deme cesaretine sahiptin onu sorgula.
Herkes seviyor, her şeyi seviyor. Sevmenin tam anlamını bilmeden öylece ağızlardan çıkıveriyor işte.
Anamı babamı seviyorum.
Ailemi seviyorum.
Eşimi seviyorum.
Çocuklarımı seviyorum.
İnsanları seviyorum.
Hayvanları seviyorum.
Doğayı seviyorum.
Vatanımı seviyorum.
MİLLETİMİ SEVİYORUM . Tüm sevdiklerimize nasıl zulmettiğimizi, yok ettiğimizi, umursamadığımızı, yaktığımızı, süründürdüğümüzü görüyorum. Eminim bir avuç gerçek insanın yüreği paramparça oluyor olup biten her şeye. Umutları dipdiri karınca misali çabalıyorlar.
Bunca şeye şaşırmıyorum biliyor musunuz? Çünkü insanlar Allah’ı ve inançlarını da çok sevdiklerini söylerler ve orada bile riyakarlık ederler. Tek umudum o bir avuç güzel insanın bir maya gibi, genetiği bozulmamış tohum gibi gerçek kimliğimize, özümüze dönmemize yol açmaları. Yörüngesini şaşırmış düzenin hizalanması. Dilerim ki canım vatanım huzurlu günlere tez zamanda kavuşsun. Gerçek yalın insanlara her zamankinden çok ihtiyacımız var. Özü sözü bir mert insanlara. Herkesin bu günümüzde sorumluluğu var. Kimimiz yaptıklarımızdan, kimimiz yapmadıklarımızdan sorumlu. Zamanın suçu yok! Sevgiyle ve esenlikle kalın. Adaletten yana olun emi? Sevgimdesiniz…
KIVANÇ HALDIZ
