Selma Erdel
Yayınlama:13.01.2024 18:01,
Güncelleme:13 Ocak 2024 19:31
Saygıdeğer okuyucularım,
Raylara atlayan canlara istinaden, karmakarışık duygularla kaleme aldığım yazımı, sizlerle paylaşmak istedim.
Hayat öyle ince bir çizgi ki küçük manevralar yerimizi değiştirebilir. Ruhları şad olsun. Işıklarda uyusunlar.
Emekle yetiştirdiğimiz evlatlarımız hayata yenik mi düşmeli miydi?
Yılmalı mıydı daha yolun başında, daha çok yol yürümesi gerekirken,
Neydi bu düşünce? neydi bu hiç sorgulandı mı?
Hiç mi benim katkım olmadı? Hiç mi sürüklemedim, böyle hazin sona yaklaşmalarını
Nereye gidiyoruz ey toplum?
Nerede bizim duygularımız?
Nerede gücümüz, nerede sevgimiz kim aldı?
Kim çaldı bizi biz olmaktan?
Biz yoklardan var olmuş bir milletiz.
Biz bir dilim ekmeğimizi, paylaşmış bir milletiz.
Biz kurtuluş savaşından, nur topu gibi doğup ışık saçan bir milletiz.
Bize ne oldu kim çaldı bizi bizden?
Artık gözümüzdeki perde kalkmalı,
Silkelenmeliyiz, uyanmalıyız, kış uykusundan kalmalıyız.
Daha fazla ölü toprağı serilmeden üzerimize,
Kocaman bir tokat atmalıyız kendimize,
Ölü uykumuzdan kalmalıyız bir an önce,
Sahip çıkmalıyız, önce kendimize
Etrafın afyonundan kurtulmalıyız.
Sımsıkı ovuşturup gözümüzü,
Bir kapanıp bir açılıyorken, perdeyi tamamen açmalıyız.
Arada gözümüze takılan pırıltılar, seni senden almadan,
Sen sana gelmelisin evvela, gelmelisin ki sen senden gitmeden
Basmalısın ayaklarını yere,
Varsın çıplak olsun, hissetmelisin bastığın yeri,
Ovmalısın gözlerini delice,
Gözlerin görmeli senle olan biteni,
Kıyafetler anlamalı çıplaklığını seninle,
Miden şişmişken, aslında aç olduğu
Sırf doymak için, bastırdığın açlığını
Gülmeyi unuttuğun anda, kendine bir çimdik atıp
Hem ağlayıp, ağlarken de güldüğünü anımsamalı,
Hayat sana zor olsa da yaşanmalı,
Yaşanması gerektiğini biri sana fısıldamalı,
Senin hayatını çalan olsa da,
Hayat, senin olduğunu, biri sana hatırlatmalı,
Umudumu çöpe atsan da,
Umudun çöpten çıkıp sana ulaşmalı,
Senin sevgin zindanlara kaçıp, kaybolmak istese de
Zindanlar aydınlanıp senin sevgini sana teslim etmeli,
Kuruşunun olmadığı cebinde, cebin delinmişse,
Terzi dikmeli cebini, kuruşun düşmesin diye
Işığın sönse, kesilse tüm elektriklerin
Seni aydınlatacak bir bağlantın olmalı
Bağlanmalı, sana ışık olmalı
Görmediğin de önünü
Seni, görmeye teşvik edecek yol olmalı
Hayat bu kadar yok olmamalı, vermek için
Biraz da ağırlığı kadar’’AĞIR’’ olmalı verirken
Direnç olmalı, gitmemeli hemen
Geldiğin yerleri, giderken pişman olmamalı,
Dönerken aynı yollardan
Durduğun yer sesin olmalı, sessizliğin sesin olmalı,
Yürüyemiyorsan hayalin olmalı,
Kendine alıp götürecek, yürütecek
Yoksa umudun, kalmadıysa gücün
Yeniden doğmalı, hadi demelisin hayata
Ben buradayım, buradayız
Sen beni yok edemezsin hayat
Ben buradayım, beni yok etmeye çalışma
Ben artık umudumu kendim yeşerttim
Ben artık sana hesap sorup, direniyorum
Beni benden alamazsın
Beni benden edemezsin
Beni sen yok edesin diye gelmedim, sen beni yok edemezsin
Kolay mı geldim kolay mı yetiştirildim
Beni alman bu kadar kolay olmamalıydı
Varsa şayet yapılacak bir şey, beni niye gönderdin
Acaba vicdana mı geldin?
Acaba için mi sızladı?
Sordun mu sormadıklarını, sormalısın sormadıklarını
Sormak için çok geç kalmadan
Sormalısın hayatlar ışıklarını söndürmeden
Daha karanlık olmadan zindanlara bürünmeden
Işıklar yakmalısın karanlığa, ateş olup düşmeden
Işığımız kendimiz olmalıyız ve öncelikle kendimizi aydınlatmalıyız.
IŞIĞINIZ, SEVGİNİZ BOL OLSUN; TÜM EVREN AYDINLANSIN SEVGİNİZLE..
Sevgiyle kalın..
