Yayınlama:6.08.2023 18:53,

Güncelleme:6 Ağustos 2023 19:45

1

0

L

Bir tohumdur, ana rahminde bebek. Tüm anneler için evladı özeldir. Kendi çocuğu için her şeyin en iyisini ister, bütün bu çaba evladının geleceği içindir. İmkanları el vermese bile tüm zorluklara göğüs gerip her türlü zorluğu yener, bütün bunları isteyerek ve severek yapar. Yalnız çocuğun gelişim evrelerini sağlıklı tamamlayabilmesi için bazı zorlukların üstesinden tek başına gelmesi gerekir, tıpkı bir tırtıl gibi kozasında kanatlarını güçlendirerek dışarıdaki yaşama hazırlıklı ve güçlü olabilmesi lazımdır. Aksi takdirde zayıf düşer ve çok çabuk yem olur.

Bizler aşırı korumacı tavırlarımızla tırtılın kozasını vaktinden önce genişleterek henüz gelişimini tamamlamamış kanatlarıyla hayatın acımasız kollarına itiyoruz yavrularımızı. Oysa ki iyi niyetle hayatlarını kolaylaştırmakti bütün gayemiz. Peki ne yapmalıyız ya da ne yapmamalıyız? ‘İyi diyorsun da ilgilenmeyelim de serseri mi olsunlar’ dediğinizi duyar gibiyim . Tabi ki hayır, yalnız nasıl su bitki için yaşam kaynağıysa ilgi de insan için aynıdır. Fazla su bitkiyi çürütür, fazla ilgi insanı bıktırır.

Evlatlarımızın istediği tek şey bizlerle sağlıklı iletişim kurabilmek günlük hayatın stresi ve yorgunluğuyla teknolojiye emanet bırakılmış nesiller türemekte. Hangi yönü ile teknoloji, anne şefkati ve baba merhametinin yerini alabilir? Bana sorarsanız hiçbir teknoloji alamaz. Peki bizler ne için ya da kimin için çalışıyoruz? Evlatlarımıza güzel bir gelecek bırakmak için değil mi? O halde neden gününü heyecanla anlatan çocuğumuzu aynı heyecanla dinlemiyoruz.

Gelin bugün Dünya’ ya çocuklarımızın gözünden bakalım ne dersiniz?