Leman Aytar
Yayınlama:16.07.2023 22:12,
Güncelleme:6 Ağustos 2023 19:45
Canım okurlarım,
Bu yazımda kendi hayatımdan bahsedeceğim. 75 sene nasıl geçti anlamadım. Çünkü her saniyesini dolu dolu yaşadım. Ben beş kişilik bir ailenin en küçük çocuğuyum. Tabii küçük olduğum için şımartılarak büyüdüm. Ailemin davranışları ve bize verdikleri nasihatlerden çok güzel şeyler öğrendim. Bir abim olmasına rağmen babam bana daha fazla sorumluluk verirdi. İlk ve en önemli öğretisi “Bakma, gör, sonra incele, sonra sana neyi anlatmak istediğini idrak et.” oldu. Bu sayede olayların özüne inmeyi, gerçek diye dayatılanları sorgulamayı öğrendim. Pes etmemeyi, kendime güvenmeyi, adım atmadan hedefe varılmayacağını öğrendim. Kapalı kutuda yaşamayıp gerçek dünyaya bağlı, yaşamdan zevk alan biri olmayı öğrendim. Arkamızda güzel bir iz bırakmalıyız ki zürriyetimiz bizimle gurur duysun. Ne mutlu ki şu anda tüm istediklerime sahibim.
Evet okurlarım, 2 çocuk yetiştirdim, 4 de torunum var. Hayatıma anlam katan eşimin vefatıyla 38 yıllık evliliğim sona erdi. Ben ve evlatlarım hayatımıza devam etmeye çalıştık.
İnsanlara yardım etmek daima önceliğim oldu.Bu yüzden siyaset derneklerine giderek hedefime ulaştım. Orada bulunanların dertlerine derman olmak beni çok mutlu ediyor. Sonrasında her işin başı sağlık diyip bu sektörde ilerlemek istedim. Bitkisel ürünlerle insanları güçlendirdim. Ben aşı olmadım çünkü benim bağışıklık sistemim güçlüydü. İşte burda ilk defa “önce ben” dedim çünkü kendime bakmazsam kimseye yardım edemezdim.
İnsan kendine saygı duymuyorsa başkalarının duymasını da beklememeli. Yaşamımda şu ana kadar yaptıklarımın hiçbiri bana zarar getirmedi çünkü her adımı iki kez düşünerek attım. Hiçbir zaman “Keşke şunu da yapsaydım.” demedim. Çünkü zaten zaman bana yetişemiyordu, her gün farklı bir uğraşım vardı.
Küçüklüğümde solaktım. Annem ilerde rahat edemem diye beni sağ elimi kullanmaya teşvik etti. Ben ikisini de kullanmaya devam ettim. Bu yüzden beynimin hem sağ hem sol lobunu kullanabiliyorum. Çevremi farklı yerlede geliştirip konuşmamı ve vücut dilimi geliştirdim. Bu durum köşe yazarı olarak çalışmama çok fayda sağladı.
Sizlerle yazılarım aracılığıyla sohbet etmek beni çok mutlu ediyor. Yazılarımı okuyup bana değer verdiğiniz için teşekkür ederim. Ailenizden biri saydınız beni.
Evet dostlarım, ham meyve yetişmeden, eşyalar antika olmadan, şarap yıllanmadan nasıl değersizse bizler de birikimimizle, gücümüzle, sözlerimizle, cevaplarımızla tıpkı ecdatlarımız gibi zürriyetimize iyi bir gelecek hazırlayacağız.
Önce Türk olduğum için çok şanslı olduğumu kendime tekrar hatırlatıp, gelenek göreneklerimize liyakatle önem vererek önce vatan, millet, bayrak ve hürriyet diyerek yazıma son veriyorum.
Yaşımdan mutluyum. Yaşamayı ve yaşatmayı seviyorum. Hepinize uzun ve mutlu bir ömür diliyorum. Sağlıcakla kalın.
